اما و اگرهای صلح با امیر راکت پران

حکمتیار اعلام کرده است که به دلیل اختلاف درون گروهی در دولت از امضای تفاهمنامه خودداری نموده و این موضوع را به وقت دیگری موکول می کند.
دولت افغانستان با برداشتن موانع بر سر راه توافقنامه صلح با نمایندگان حزب اسلامی به توافق های نهایی دست یافتند، پیش نویس این توافقنامه ای در 29 ثور سال جاری برای سپردن به این حزب تکمیل شده بود. تعهدات این پیش نویس با این فهرست اعلام شد: تلاش برای خروج نام رهبر و اعضای حزب اسلامی از فهرست سیاه سازمان ملل و دیگر کشورها به ویژه امریکا، عفو زندانیان حزب اسلامی در چارچوب قانون، جابه جایی مهاجرین این حزب در افغانستان، مصونیت قضایی (به استثنای حق عبدی در قضایا)، جذب واجدین شرایط اعضای آن به دولت افغانستان و مشورت با حکمتیار در مسایل ملی.

گفتنی است که نماینده حزب اسلامی در مذاکرات صلح از نهایی شدن متن توافقنامه خبر داد در حالی که سخنگویی دولت عنوان کرده است که این توافقنامه در حال نهایی شده است.

صلح در افغانستان هر چند که تبدیل به رویایی دست نیافتنی شده است اما گام های برای رسیدن به آن مانند به توافق رسیدن با حزب اسلامی افغانستان در ظاهر خبری امیدبخش برای کشور است اما امیر راکت پران روزهای وحشت و آتش که از ابتدای ناآرامی های کشور که چهار دهه از آن می گذرد تا کنون با هیچ رییس جمهور، گروه و دولتی به توافق نرسیده است و همواره در جنگ به سر برده، با چه شرایطی راضی به پذیرفتن صلح با دولت وحدت ملی شده است؟

حزب اسلامی افغانستان بارها برای رسیدن به توافقنامه صلح با دولت های کرزی و غنی توسط نمایندگان خود به گفتگو پرداخته اما هیچ گاه به نتیجه ای دست نیافتند و به عنوان حزب مخالف دولت و خواهان پیوست به طالبان در مخفیگاه های خود به سر برده اند.

از سوی دیگر، زمزمه های رسیدن به توافق با گلبدین حکمتیار، خاطرات تلخ و وحشتناک کابل در جنگ های تنظیمی را به یاد می آورد، کسی که برای سرنگونی حکومت ربانی و ترور روشنفکران و مخالفان سیاسی از هیچ قساوتی دریغ نکرد و همواره از پاکسازی قومی در افغانستان حرف می زند.

و حال که دولت اعلام کرده است، با این حزب برای رسیدن به صلح تا پای امضا و نهایی شدن پیش رفته، برای گلبدین حکمتار چه امتیازی بالاتر از پست نخست وزیری که در گذشته رد کرد را به وی پیشنهاد دادند که راضی به صلح شود؟

حکمتیار، سنبل اختلاف و انشعاب و رهبر یکی از قدرتمندترین حزب های نظامی، هیچ گاه برای صلح افغانستان قدمی برنداشته است و اکنون نیز جز با هدف به سرانجام رساندن افکار رادیکالی خود وارد دولت نمی شود و حکومت نیز فقط در نمایشی برای نشان دادن حسن نیت خود از گفتگوهای صلح و فقط در حد گفتگو خبر می دهد.

در یک دهه اخیر شاهد حضور جنایتکاران جنگی در فضای سیاسی بوده ایم که هر چند در گذشته مرتکب جنایت علیه مردم شده اند اما اکنون با انکار آن به درجه حمایت و مشروعیت اجتماعی رسیده اند و جنگ های گذشته را تنها تحمیلی بر خود می دانند و در سکوت نهادها و سازمان ها، در جامعه به محبوبیت اجتماعی رسیده اند.

اگر دولت با مشروعیت بخشیدن به جنایتکاران جنگی سعی در پاک کردن گذشته خون آلود آنان دارد و نتیجه بخش بوده، حضور گلبدین حکمتیار و همپیمانان وی در بالاترین رتبه های دولتی دور از انتظار نیست، هر چند که گمان نمی رود وی به کمتر از ریاست کشور قانع شود.

تعدیل در خواست های این حزب برای رسیدن به توافقنامه صلح از دلایل نهایی شدن این توافقنامه عنوان شده اما هر بندِ این توافقنامه ترس را بر جان هر افغانستانی می اندازد و تنها مصونیت قضایی افراد این حزب، رعب آور است.

اگر گلبدین حکمتیار بخواهد از مخفیگاه خود برای صلح به پایتخت بیاید باید شاهد تغییرات گسترده در حکومت و سیاست باشیم زیرا ناسازگارترین مخالف مسلح کشور تنها با وعده بهشت، دیار امن خود را ترک می کند.

شبکه اطلاع رسانی افغانستان

کوهستان و کوهدامن سرزمین حماسه ها...