درب موافقتنامۀ امنیتی دوجانبه میان کابل و واشنگتن باز شد!

حامد «کرزی» پس از ماه‌ها پافشاری و موقف‌گیریها در مورد چگونه‌گی امضا و مواد این موافقت‌نامۀ «امنیتی» میان کابل و واشنتگن امروز بعد از (24) ساعت گفت‌وشنود با وزیری خارجۀ امریکا اعلام آماده‌گی و امضاء این موافقت نامه را نمود. امضاء این موافقت نامه برای هر دو کشور حیاتی و از حیثیت لازم و ملزومی در منطقه و جهان برخوردار است؛ امروزه نفوذ و حضور امریکا در افغانستان راه‌های آسان و کم‌مصرفی را برای اداره و مدیریت حوزۀ اسیای میانه، چین و ایران برای امریکا بطور موثر مساعد میسازد. بنابراین این موافقت‌نامه برای امریکا یک دستآوردی تاریخی، و از شهکارهای «اوباما» در تاریخ سیاسی این کشور خواهد بود. بی‌گمان؛ این موافقتنامه برای افغانستان هم حیات‌بخش و آینده‌ساز است، وضعیت بحران‌زده امنیتی، فقرپویای اقتصاد، نبود دسترسی به رفاۀ همگانی و ده‌ها دشواری سد راۀ پیشرفت و شگوفایی این کشور که با حضوری جوامع جهانی، بویژه امریکا، دولت صالح و سالم آیندۀ افغانستان میتواند بر همۀ این چالش‌ها موفق برآید. ولی نباید فراموش کنیم که امریکا هیچگاۀ نمیتوانند به مثابۀ «فرشتۀ» نجات افغانستان عمل کنند. تنها این دیدگاه‌ها در پرتوی واقعات سیاسی مسلط بر روابط این دو کشور و نقش امریکا در بازیهای بزرگی جهانی طرح و گفته شده.. و از یاد نمیبریم که یگانه «فرشتۀ» ناجی این کشور، او «ما» شهروندان این خاک هستیم. و تنها دلیلی سرافرازی ملتهای چهاردورمان برای نمونه ایران که حالا جزایر زیادی از خوشبختی بنیان کرده، یا مالک جامعۀ پر از شهروندان بامدنیت و فرهنگ‌مدار است، آنها وامداری هیچ‌کسی بجز خودشان نیستند. قطعاً، ما هم زمانی میتوانیم از حضور امریکا سود ببریم، و به یک افغانستان رقیب در سیاست، فرهنگ و اقتصاد در منطقه دست‌یاب شویم، که کارگزاران آیندۀ کشور شخصیت‌های معامله‌گر، بی‌دانش، آزمند و بی احساس نباشند، در افغانستان هرچند شخصیتها تا مافیای نباشند، برپایۀ این اصل متعارف آنها نه شخصیت اند و نه هم شخصیت میشوند. ولی با آنهم اگر دستگاۀ حاکم در آینده تهی از خرد و آن ارزشهای عمومی و اصولی بود، دستِ کم ما شهروندان گریبانگیرآنان و در برابرشان نترس باشیم. تا از این فرصت به نفع کشورمان استفادۀ بهینه نمائیم.